Yarın görev başı

Malum yarın okullar açılıyor. Tabii biz de başlıyoruz. Murat sadece bir hafta tatil yaptı , zaten geçtiğimiz hafta okula başlamıştı kısa tatilinin ardından ama Ömer'le ben sömestirin iki haftalık rahatlığından sonuna kadar faydalandık :)

Benim için yeni bir okul, yeni bir görev yeri... Bu eğitim öğretim yılında üçüncü okulum bu :) Norm fazlası olunca bu tür duurmlar gayet normal tabi :)

Yeni okulumda haftanın ilk günü yani yarın boş günüm, uzun bir aradan sonra boş gün benim için çok büyük bir nimet...

Yani aslında salı görev başı :)

Pazartesi sendromsuz bir dönem hayırlı olsun :))

33. diş

Ömer'in damağında dişinin arka tarafında, damağın da kabarık bir sertlik olduğunu farkettik, bir kaç hafta evvel. Önce belki geçici bir iltihaplanma vardır diye düşünüp bir süre bekleyelim dedik ve geçmeyince tatlı dişçimiz Nadya'dan randevu aldık. Randevumuz şansımıza , yurt dışına gitmeden bir gün önceye denk geldiği için bir takım araya sıkıştırmalarla gittik ve tabi koşturarak.
Nitekim iyi ki gitmişiz ve ertelememişiz, çünkü biliyorum bu mevzu tüm gezimiz boyunca kafamı kurcalayacaktı.
Ömer'in seyrek olsa görülen bir 33. dişi varmış. Doktorumuz nisan ayına kadar beklememizi, diş çekilebilecek gibi olunca onu çekeceğini söyledi.
Biz de gönül rahatlığıyla tatile gittik ve döndük.
Şimdi damaktan çıkacak dişimizi bekliyoruz , tatlı dişçimiz Nadya'yı görmek için :))

Zayıf ve fit insanlar ülkesi Fransa

Paris'e giderseniz ve ülkeniz de standart bir kiloya sahipseniz, bilin ki siz bu güzel şehirde bir obezsiniz :)
Paris' yaptığımız kısa ziyaretimiz de gözümüze ilk çarpan şey sürekli koşan insanlar, trafiksiz yollar, bisiklet ve motorsiklet park alanları, bisiklet yolları ve zayıf ama gerçekten çok zayıf insanlar oldu.
Bir yerde okumuştum fransızların akşam yemeğini, sadece haşlanmış sebze ve bitki çayları ile geçiştirdiğini ... Ve kesinlikle öğün aralarında bir şey yemediklerini. Görünce anladım ki yazı doğruymuş. Fransa'da kilolu bir insan görürseniz bilin ki turisttir :)

Ulaşım metro ile sağlanıyor. Metro ağı  inanılmaz, otobüs neredeyse hiç kullanılmıyor, şehir bomboş görünse de aslında şehir yerin altında akıyor metrolarda... Oranın yerlileri ile konuştuğumuzda bir çok şeye çok şaşırdık.
Otopark çok pahalı olduğundan kimse araba kullanmıyormuş, bu arada arabaların çok ucuz olduğunu da belirtmem lazım. Biz de ki rakamların üçte birine, aynı arabayı almak mümkün.
Okul servisi diye bir şey yok, herkes evinin yakındaki kreş yada okullara çocuklarını yürüyerek bırakıyor ve alıyor. Sonra hızlıca metro ile işine gidiyor.

Okul servisi yok, herkes toplu taşımayı kullanıyor, bu sebeple ki trafikte yok.
Biz birinci bölgede ki bir apartman dairesinde kaldık, her yer çok yakın olduğundan genelde yürümek suretiyle her yere ulaştık, arada seyrek de olsa metroyu kullandık. Zaten her yer görsel bir şölen olduğundan yürümek istedik ve hiç bir şeyi kaçırmamak...

işte Fransa'da ki geçici evimiz 

Fransız kadınların şıklığı ise gerçekten göz kamaştırıcı. Herkesin boynunda filmlerde gördüğümüz gibi şallar, soğukta bile topuklu ayakkabılar, ince, kalın renk renk çoraplar ve kısa, sevimli etekler.
Sokaklar moda fuarı gibi :)

Her köşe başında ki pastane de, türkiye de en elit mekanlarda bile seyrek rastlayacağınız lezzette pastalar var, pastacılık bu ülkede bir sanat ve biz çok gerideyiz.
 Ve fiyatlar da şaşırtıcı şekilde uygun, çok güzel bir tek kişilik pasta için 2,5 euro yeterli , bizim paramızla bu 3.3 katı yani 8 lira demek. Ama onların parasına göre sadece 2.5 euro.
Sabah, öğlen, akşam pasta yedim, kalori falan boşverdim bu lezzetleri ülkemizde yakalamak oldukça güç çünkü.
Marketleri de çok uygun ve inanılmaz çeşitli. Orada da en uygun market Dia :)

Ev fiyatları ise Paris'te ütopik. Google dan aratın ve görün, biz rakamlara inanamadık :)

Ekmekleri de şanına layık, lezzetli ve çeşit çeşit.
Sabah çok erken kalkıp ekmek almak bahanesiyle , eşimle beraber sokakları çok turladık.

Geceleri de evde oturmak yerine, değişik bir cafe bulmak için turladık. Km lerce yol yürüdük. Bu gezinin , hazır çocuklarda yokken dolu dolu geçmesini istedik. Kardeşim de bizimleydi ama sabah ve gece gezilerimize o katılmayıp dinlenmeyi tercih etti. Biz karı -koca uçakta dönerken dinleniriz dedik :)

Cafeler her yerde. Her köşe başında, her sokak arasında. İrili ufaklı, hep dolu. Minik masalarda dip dibe oturan , sessizce konuşan, bir şeyler içen insanlar.

Eller de hep çiçekler, güller. Bir buket gül, 3 euro olunca sevgiliye çiçek almak ne kolay diye düşündüm :) Düşünsenize gül buketi ve çikolata aynı para :)

Genelde çok kibar ve sevimliler. Daha yolun başındayken bile yol veren arabalar, kibarca rica eden insanlar ve sürekli selamlaşma. Hava da uçuşan bonsuvar, bonjurlar.

Metrolarda yaşlılara yer vermek Paris de de standart bir şey.
Metro ve rer ağı için ayrı bir post yazsam yeridir, o kadar çok ağ birbirine bağlı ki ilk önce adapte olmakta zorlanıyorsun ama metro haritasını okumayı öğrenince neden insanlar hep metroyu tercih ediyor anlıyorsun. Her yere ulaşmak çok kolay ve bizim ki gibi yerin bilmem kaç m altına inmiyorsun. Şehirin hemen altında.

Tabi müzeler, onu ayrı bir postta yazıcam.
Bir çok müze ve yeri gezdik, Louvre müzesi, eyfel kulesi, D'orsay müzesi, Askeri müze, notre dame , sacre coeur bazalikası, rodin müzesi kısmen, zafer takı, sen nehri, aşıklar köprüsü vs

Servis annesi esin

Bu kavram, bu yıl ilk defa annelik görevlerimden biri haline geldi.
Bu zamana da kadar servisle giden, gelen çocuklarımı annem yada babam - Allah rahmet eylesin.-  karşılardı. Ben de güvenli ellerde olduklarını bildiğimden, okul çıkışlarında arkadaşlarımla takılabilir, alışveriş yapabilir ya da özel derse gidebilirdim. Sabahları ilk derslerimi boşa çıkarmak koşuluyla, boş günümü feda etmezdim . Bir de boş günüm olurdu yani :)
Tabi kız kardeşimin ve erkek kardeşimin bebekleri olmasıyla bu lüksüm tarihte kaldı. Annem artık ya kız kardeşim de ya da erkek kardeşim de...
Tabi bendeniz de servis annesi olarak, sabah çocukları okula yollayıp koşarak okula gidiyor ve çıkışta koşarak eve geliyorum. Hayatım iki servis arasında :))
4.30 itibariyle evde olmak zorundayım. Ömer eve geliyor, 5.30 da da murat ... Yemek , ödev vs derken alışveriş, bakım, arkadaşlarla kahve sohbetleri şimdilik çok uzak.

Bildiğin servis anasiyım ve de kendime ayıracağım vakit pek az be blog...
Ama tabi bu da geçici bir süreç her şeye rağmen sağlığımız ve beraberliğimiz için şükrediyorum...