Ömeri uyutmak bu evin en zor işi.Öğlen yada gece hep aynı.
Yapmadığımız numara kullanmadığımız teknik kalmıyor,bir saat abartısız onu uyutmaya çalışıyoruz.
O da farkında ,hatta geçen gün konu geçince büyük adam gibi "uykum gelmiyor,hep babam uyuyor ben uyuyamıyorum " diyerek konuya katılmışlığı bile var.
Ninni söylemek,kucakta gezdirmek,masal anlatmak,konuşmak,ikna etmeye çalışmak,öpmek, sevmek,ödüller vadetmek,saçını okşamak,beraber uyumak,hatta parkla tehdit etmek...
Yok yok yok ,olmuyor.
O ise hep işin eğlencesinde,
"Benim annem uyutsun,hmmm yok vazgeçtim ananem uyutsun.
Hmmmm yok yok tamam annem uyutsun o zaman ."
Her seferinde tüm uygulamalı çözümlerimizden ? yorgun düşüp uyuyakalıyor.
Uyandırmak ayrı bir sorun.
Öğlen 2 saat geçiyor 3 saat geçiyor,ömer hala uyuyor.
Ömer hadi kalk oğlum diyorum.Bak kaç saat oldu diyorum.
En ekşi suratıyla kaldırıyor kafasını,"Çıkarmısın hemen odamdan anne "diyor.
Bazen iyice kızıyor,"Ne yaptığını sanıyorsun sen" diye kocaman laflar ediyor.
Murat ise daha memeden ayrılmadan uykuya dalıyor ,bazen de küçük bir pışpışla.Uyanması ayrı bir güzel sabahları agusuyla uyanıyorum,öğlenleri ise daha gözünü açmadan tüm yüzünü kaplayan gülümsemesiyle karşılaşıyorum.
Ama öğlenleri bir kaç yarım saatlik uyku ile yetiniyor.Uzun uykuları olmuyor.Ne yapsam tekrar uykuya dalmıyor,ben kucağımda pışpışlarken bana gülüyor.Bazen benimle dalga mı geçiyor diyorum içimden "Hehehe sen istediğin kadar uğraş bu kadar işte uykum " mu diyor.
Yoksa bu kadar uyku ile dinlendim, hadi artık oynayalım artık annecim mi diyor :) Bilmiyorum.
Velhasıl biri uyumaz ,uyudu mu uyanmaz.Biri uyur hemen uyanır bir daha uyumaz.Olan annem sevgili ve bana oluyor gibime geliyor :))
Ömerle sürekli :), düzeltim murattan vakit kaldıkça aktivite yapıyoruz.
