Hayat beni pollyanna yaptı...

Geceleri sabaha karşı yorgun argın işten gelse de sevgili, yoğun işlerinden göremesek, görüşemesek çook özlesek de,

Murat için, sağlığı için her hamiş gibi endişe dolu olsamda,

Ömer için düşmesinden,korkusuzluğundan,yememesinden,bitmeyen hastalıklarından korksamda zaman zaman,

Sıcaklar vursa ,deli gibi çarpıntı yapsa da bana,pazarı ekg, tahlil beklerken doktorlarda geçirsek de ,

.....

Sabaha karşı anahtarın kapıyı açarken çıkardığı sesi duyduğumda,

Kocaman kocaman ani tekmeler beni korkuttuğunda,

Ömerin her düşme sonrası "ben iyiyim annecim,üzülme tamam mı !"sözleriyle,

Şükrediyorum yaşadığım hayatın her anına ....