Yolun çok başındayken,
sadece iki kişiyken,
yeni evliyken,
Ömer ve murat doğmamışken,
kapadokyada,
ben 36-38 bedenken,
sevgili şimdi ki haline göre çok zayıfken,
ben anın tadını çıkarırken,
sevgili her zaman ki gibi iş görüşürken,
fotoğrafı çeken arkadaşlarımız boşanmamışken,
ben beykozda küçük bir okulda öğretmenken,
sevgili kendi işini yeni kurmuşken,
küçüksu da otururken,
çoook kavga ettiğimiz ,
ama sevgili ile en çok koala kıvamında olduğumuz bir dönemde,
aşkın başka türlüsündeyken,
henüz ben çocuk düşünmüyorken,
sevgili çocuk çocuk diye kafamın etini yerken,
arabamızı henüz almamışken,
evimizin pek bir tenha olduğunda,
ben çoook sıkılırken,
spor spor diye abartmışken,
evlat sevgisini henüz tatmamışken,
henüz anneliği bilmiyorken,
çoook eksikken,
eksikliğin nedenini bir türlü çözememişken,
ama çok severken ve seveceğim
kanatlarımın altına aldığım sevgiliyle
BİZ
11 yorum:
Kalemine sağlık nede güzel yazmışsın. İnsanın kendinden bişeyler bulmaması imkansız.
Ne guzel bir yazi olmus. Daha gecen yila kadar bizde boyleydik. Ayni dusunceler ve konusmalar...
Ve sen hala aynı güzelliktesin, aynı incelikte..
Aaaa, aynı biz :)
Ne hoş değil mi?İnsan o günlerini unutuyor,hiç yaşanmamış gibi geliyor ,hatırlamaya çalışıyor ama sanki hiç çocuksuz,keyfi ne isterse onu yaptığı dönemi hatrlayamıyor nedense.Bu veletler gelirken bizim hafızamızı alıp götürdü sanırım.
Ahhhh ahhh diyorum bazen sadece...
Yasemin herkesin hikayesi böyle başlıyor :)
Taze anne siz yenisiniz daha biz 7 yılı devirdik bu fotoğrafn üstünden 6,5 yıl geçti :)
Ayçacım çok sağol canım ,o senin güzel bakışın şimdi bir hayli balık etli olsam da geçici tabii :)
Elif,dimi ...Aslında neredeyse hepimiz :))
Yaruze öyle nadir ki çocuksuz günlerimi özlediğim anlar ve de çok kısa ...Bir an düşünüyorum sonra kaybolup gidiyor.
Çocuklarımla herşey çok güzel,ne kadar yorucu olsa da :)
çok güzel bir yazı ve nostalji olmuş Esin :)
Yorum Gönder