35taşınmaömermurathastalıknikon

Taşınma olayını nihayet sonlandırdık,açılmayan koli ,yerleşmeyen aksesuar,yerini bulmayan ıvır zıvır kalmadı.Her bir şey yerinde.

Deniz manzaramız annemlerden alışık olduğum bir manzara olduğundan beni çok da etkilemese de eşim ve cümle arkadaşlarımız çok beğendi.

35 oldum ...Cahit Sıtkı ya göre yol yarısı :) Ben yol yarısına bir 5-10 sene daha var diye düşünerek kendimi avutuyorum.Yaş aldıkça, yaşlılık diye tabir ettiğim yaş aralığı ileri gidiyor.Önceleri 50 den sonrası bana yaşlı gelirdi,şimdiyse 70 yaşlı demek için uygun bir rakam gibi geliyor :)

Bu seneki doğum günüm en orjinaliydi,çünkü 23 nisanda yani doğum günümde taşındım :)

Mecbur minik partimi 1 hafta sonra koliler içinde yaptık :)

Bu sefer çok yoruldum evi yerleştirirken ,muratın orta kulak iltihabı+broşioliti de tuz biber oldu.3 ayrı antibiyotik kullandık,antibiyotik yazmayan doktorumuz muratın bir türlü geçmeyen hırıltıları ve kulak ağrıları nedeniyle kutu kutu yazdı ilaçları.

Çok şükür atlattık ...

Şimdi keyifli keyifli evimize alışmaya çalışıyoruz,ömerin daha önceki taşınmamızda ki yaşadığı alışma süreci gibi bir durum olmadı,direkt ısındı eve.Tabii ananeye bu kadar yakın olmamızın da bunda etkisi çok.

Dedenin dükkanının önünde komşu çocukları ve kuzenlerle bol bol oynuyor ömer,tabii kreşten vakit oldukça :)

Murat ,minik yavrum dişleri ile pek bir meşguldü ,hastalıklarından kalan vakitler de.4 tane incimiz var artık.

Tembel tombalağım nihayet 9 aylıkken emeklemeyi başardı :)

Ben de bu kadar hastalık taşınma vs içinde kendimi 3-5 saatlik sıkıştırılmış bir nikon fotoğrafçılılk seminerine attım.Öğrencilik günlerime döndüm.Ama bu seminer pek de yetmedi bana şu muratım yaş alsın,daha uzun süreli ve daha verimli olacak bir kursa gitmek istiyorum ,bakalım...