Sibellerle neredeyse her hafta birlikte birşeyler yaparız,ama bizim oğlanla, begüm kesinlikle birbirlerine yaklaşmazlar ,hatta ne kadar ayrı o kadar ii felsefesini güderlerdi.....
Ta kiiiiiiiii bu son görüşmemize kadar ,ömere ne oldu bilmiyorum ama tüm gece begümün peşindeydi,begüm de sürekli kaçtı durdu :)
Küçük prensesimizin babasının tüm tehditlerine rağmen -bırak kızımın peşini bak geiyorum oraya şeklinde :))))-ısrarla begümü kovaladı ,hatta bir ara hızlı bir manevra ile sarıldı bile :)
Ama begüm kızımız ömeri itip ağlamayı tercih etti,ömerde tabii reddedilmeyi hazmedemeyerek dudak büktü ve huzuru annesinin kollarında buldu:))))))))
Bütün gece onları izlemeyi muhabbete tercih eden bizler de hem keyifle onları seyrettik ,hem de daha dün hamileydik ,bugün onların tatlı çekişmelerini izliyoruz diye şükrettik ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder