13 Kasım 2008

Pek bir sosyalleştik :)

Bir haftadır ne yazıkki laptopumun kablosundaki sorun nedeniyle ,sadece bir kaç sefer ,oda orda burda bilgisayara girebildim :(
Ne yazıkki sorun hala çözülebilmiş değil,sorunu çözebilicek tek kişi olan sevgili eşim sürekli erteleyip duruyor.
Umarım bu küçük sitemim yerini bulur.
Neyse açığı kapatalım ,1 haftadır yokuz,bayağı bir boşluk oldu :)
.....
Ömerin geçende çoraplarını giydirirken ayak baş parmaklarında kızarıklıklar olduğunu gördüm ama açıkçası çok önemsemedim ,heralde kapı açarken kapıya çarptı falan diye düşündüm.Hemen ertesi gün dışarı çıkarken ,ayakkabıları giydirmek istediğimde giymek istemedi.Ama buda normal geldi ,çünkü her seferinde ayakkabı giydirirken giymek istemez.Biraz ısrar edince mecbur kucağıma geldi ve ayakkabısını giydirdim ki ne göreyim ayakkabı çok küçük geliyor.Kuzuma kimbilir ne kadar zamandır o ayakkabıyı giydiriyoruz :(
Başparmaklarında ki kızarıklıkların sebebi de böylece anlaşılmış oldu.
Çok üzüldüm tabii,ne onu gün içinde hava almaya çıkaran annem ne ben ,ne de babamız anlamamışız.Yavrumda bir şey anlatamadığından ,ısrar edilince giymiş.
Şimdi geriye bakıp düşündüğümde ,bir yere gittiğimizde neden hep kucağa gelmek istediğini şimdi daha iyi anlıyorum.Tek tesellim o arada hep kucakta gezdi,çok az yürüdü.
Hemen tabii akabinde ayakkabı almak için natilusa gittik,ona rahat bir ayakkabı aldık ve ömeri ayakkabısını giyer giymez natilusun caddelerine saldık :)
Tüm gün oradan oraya koştu küçük prensim.
Aman ne olur bu ayakkabı mevzuuna çok dikkat edin,biz gözden kaçırdık siz kaçırmayın.
Yeni aldık diye düşünmeyin ayakkabıları ,ayakları inanılmaz hızla büyüyor çocukların.

Ömer ve Mina :)
Bu hafta okul çıkışı bir boşluktan faydalanıp annem ve ömerle beraber eliflere gittik.Elif benim ilkokuldan lise son sınıfa kadar aynı sıraları paylaştığım -üniversitede ayrıldık tabii ,o kimyaya ben matematiğe ve ayrı şehirlere -arkadaşım,mina da elifin kızı ve ömerle aralarında sadece 3 gün var :)Eliflerde güzel bir sofranın eşliğinde uzun uzun sohbet edip ,eski günleri ve eski dostları konuştuk.Ömerle minada beraber mısır yiyip,balonlarla oynadılar-arada paylaşamadıklarıda oldu ama olsun -.
Umarım bizim elifle paylaştığımız neredeyse 6 yaşından beri süregelen bu dostluğumuz onların arasındada olur.

Oyun grubumuzu yazmadan olur mu ?Olmaz tabii :)Geçtiğimiz hafta oyun grubu bizdeydi.Ömer hastalıklardan çıkmış olduğundan biraz içine kapanıktı.Efe oyuncaktan oyuncağa koşarken pelinde hoşuna giden oyuncakları keşfetmeyi tercih etti.Genel anlamda ömerin bu mesafesini hastalıklardan yeni çıkmış olmasına versem de ömerin bu içine kapanıklığına üzüldüm.

Akşam eşimle bu mevzuuyu konuştuğumuzda ömerle ilgili gerekli gereksiz herşeye üzüldüğümü farkettim.Sonuçta çocukların büyümesi uzun bir süreç ve sürekli değişim içindeler.Ve hastalıklarda bu gelişimi sekteye uğratıyor.Aslında hepsi bu.

15 yorum:

Adsız dedi ki...

gerçekten ne kadar hızlı bir şekilde büyüyor ayakları...ben de her giydirişimde kontrol etmeye başladım.ayakkabı sıkarken yürümek korkunç oluyor(bir kere başıma gelmişti :))
ömer'in içine kapanık bir çocuk olduğunu hiç sanmıyorum ,merak etme o kadar hastalığı bir anda biz geçirsek bizde öyle olurduk...

sevgileeer...

Adsız dedi ki...

Siyap,Bu olanlardan sonra bizde artık her seferinde kontrol eder olduk.

Adsız dedi ki...

esin ya bu kadar tesadüf olmaz,

Arda iki gündür yolda yürümek istemiyor, önce anlamadım neden hep bayırdan yukarı çıkmak istiyor inmek istemiyor dye ama sonra anlaşıldı ki meğer ayakkabılar küçülmüş hemen bu gün aykkabı almaya gideceğim oğlumu da alıp. Dün de annem ayak baş parmağında kızarıklık görmüş, akşam baktım cidden öyle çok üzüldüm ....

Adsız dedi ki...

onların da gönüllerinin yazı var, kışı var. belki o gün kendi kendine takılmak istemiştir canı. ayakkabılara dikkat etmek lazımmış demek. ayağına giriyor diye giydirince yazık tırnakları battı sanırım. ne kadar savunmasızlar yaaa

Adsız dedi ki...

esin ben efeye ayakkabı aldm..tam 24 numara:))palyanço gibi oldu hehe

Adsız dedi ki...

Hülya ,hakikaten çok savunmasızlar.Sıkıntıları anlatamamaları gerçekten çok kötü pür dikkat olmamız lazım.Benim ihmalimden kaynaklanan bir şey olduğunda bu yüzden çok üzülüyorum.Ama oluyor işte arada.Gözden kaçıyor :(

sermin ,belkide :)evet tınakları batmış,kenarları da hafif dolama oldu:(

Asya hayırlı olsun güle güle kullansın palyanço ayakkabılarını :)

Adsız dedi ki...

kuzucuğun kızarmış parmaklarını yeri yaa, yazık yavrum bişey de diyememiş anlatamamış derdini. Dikkat etmemiz, düşünmemiz gereken ne çok şey var değil mi Esin?? Olsun erken farketmişsiniz yaa, bu da aklımızda bulunsun...

Adsız dedi ki...

ah minigim :( icim acidi .. kucucuk ve savunmasiz ..

operim minicik parmaklarindan :)

Adsız dedi ki...

Burcu tek tesellim o ara hiç yürümedi neredeyse ,hep kucaktaydı

Firdevs,keşke doğar doğmaz konuşsalar ,dertlerini anltasalar ama rabbimin vardır bir bildiği :)

Adsız dedi ki...

ömerin iyileşmiş olmasına sevindim canım. Evet ayakkabı çok önemli bende geçtiğimiz bayram farkettim bunu. İndirimde diye kağan çok küçükken ev ayakkabısı almıştım nasılsa giydiricem sonra diye. henüz onlar büyük gelir diye giydirmiyordum sonra farkına verdım ki kağana küçük geldi ayakkabı bir iki gün giydi :)

sevgiler..

Adsız dedi ki...

BEtül benim de başıma geldi benzeri bir şey ömere hediye bir pantolon gelmişti,büyük diye hiç giydirmdedim,dolabı düzenlerken gözüme çarptı bir giydirdim ki
bir parmak kısa...

Adsız dedi ki...

İşin zor canım ama süper sosyalleşmişler bu aradaprofil resmine koptum başına mı bastırıyorsun eniştenin :)

Adsız dedi ki...

craft woman ,eşim her zamanki muzipliğiyle,tam foto çekilirken öne doğru hamle yaptı ,ben de resimde görünebilmek için :) kafasını tuttum :)

Adsız dedi ki...

o yaşlarda 3-4 ayda bir ayak numarası değşirdi hatırlıyorum...hepimiz böyle hatalar yaptık hiç üzülme, ne güzel oynamış arkadaşlarıyla, öpüyoruz onu..sevgiler

Adsız dedi ki...

Çok haklısın çocukların ayakları 2.5- 3 ayda çok hıızlı büyüyor..Sık sık kontrol etmek lazım..

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...