29 Aralık 2014

Zaman hızlı ama en çok iki çocuklu bir anneyken,


Hatırlıyorum yedi yıl önceki günlerimi, vakit hiç geçmezdi.
Gezerdik şehir şehir, tatillere giderdik.
Kurslara giderdim, çeşit çeşit ...
Ahşap boyama, resim, takı tasarımı, ingilizce, kumaş boyama vs vs.
Yıllık üye olmuştum spor salonuna, düzenli spor vs .
Yok geçmezdi vakit.
Arkadaşlarla takılırdım, alışveriş.
Sakin kendi halinde günlerdi ama uzundu günler aylar ve yıllar...




Sonra çocuk sahibi olduk, derken akabinde kendiliğinden bir kaçak yolcu daha katıldı aramıza...Bir baktım iki çocuk annesi olmuşum, ne çabuk :)
 Veee zaman su oldu aktı gitti.
Evet sayın seyirciler iki çocukla ne zamanı yetiştirebildim ne de işleri .
Günler günleri kovalıyor hala, haftanın bir başını biliyorum bir de sonunu. Sonra bir bakıyorum yaz bitmiş , hooop derken kış. Hani sonbahar demek bile, gümbürtüye gidiyor bu koşturmada.
Toplantılar, etkinlikler, doğum günleri, ödevler, hafta sonu gezmeleri, yeni ders programlarım , eşimin yoğun iş günleri, park, bahçe derken vakit su olmuş.
Geçende bir baktım aynaya , ilk kırışıklarımı gördüm yüzümde.
Olsun böyle de güzelim dedim kendi kendime.
Keramet evlattaymış. Balmış, börekmiş...
 Bakarken ne zaman anlaşılırmış, ne de gelip geçen günler.
Acısı, zehirmiş.
Mutluluğu cennetmiş.
Keyifmiş varlığı...
Şükür diyelim, hep şükredelim yüce Rabbime bu güzel varlıklar için, evlatlarımız için ...

1 yorum:

Deli Anne dedi ki...

ne güzel yazı... çok şükür:) iyi yıllar ve hayırlı kandiller Esincim:)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...