Hiç anlamadım yavrum senin bebekliğini ben.Öyle çok hastalık çektin öyle badireler atlattın ki,senin için üzülmekten başka bir şey gelmedi elimden , beklemek ve dua etmek çoğu zaman sadece...
Üzüntü ve acı öyle çok dolduruyordu ki hayatımı ,anlayamadım tad alamadım büyümenden.Anlayamadım bir minik bebeğim olduğunu.
Geride kaldı hepsi.Şimdi kollarımdasın sağlıklı, sıhhatli,gülen yüzün ve tombiş bedeninle...
Şimdi anlıyorum bir bebeğim var işte.
Hem de 11 aylık,kıpır kıpır ,sevimli.
İyi ki varsın bebeğim...Varlığın en büyük mutluluğum...
2 yorum:
daha dün doğmadın mı Murat? 1 yaşına ne kalmış şurada
Ah o pembe topuklar gene.. çıldırıyorum :)
Yorum Gönder