1 Temmuz 2008

Baba ,evlat :)


Bu pazar çekirdek aile ve anane olarak hep beraber caddedeydik....

Ömer bütün caddeyi babasının kucağında gezdi ,oğluşumun babasının kucağındaki mutluluğu görülmeye değerdi.Uzun uzun seyredebileceğim en güzel tablo bu .....

Benim küçüklüğüme dair hatırladığım en eski anı, bir akşam yemek için ananemlere gitmiştik ve ben uyuyakalmışım,yüzüme vuran hafif bir rüzgarla ürperdim ve uyandım bir baktım ki , babamın sırtındayım ve ananemlerle annemlerin evi arasındaki uzun yokuşu yavaşça çıkıyoruz,büyük bir güven ve mutluluk hissiyle uyumaya devam etmiştim, o an ki mutluluğum hala yüreğimde :)
Babam denizciydi,6 ay da bir gelirdi eve ,bu nedenle içimde babama karşı çok büyük bir özlem hissi vardı,her akşam babası eve gelen çocukların çok şanslı olduğunu düşünürdüm...
Canım babişim, ben 19 yaşındayken emekli oldu,kardeşlerim de ben de babam emekli olduktan sonra onu gerçek anlamda tanıdık.
Şimdiler de küçük dükkanı ve en büyük mutluluğu ömerle emekliliğin keyfini çıkarıyor,biz de kardeşlerimle babamızın :)

Hiç yorum yok:

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...